Mafia pbf

Architekt

Dzień 1, uroczyste, pierwsze posiedzenie nowej rady miejskiej

Jest 7 maja 1925 roku. W sycylijskim mieście Palermo wybrana została nowa rada miejska. Nikt nie ma jednak wątpliwości, że do jej składu dostało się kilku, przynajmniej trzech mafiosów - tym bardziej więc nie ma wątpliwości, iż należy się ich pozbyć. Prefekt Mesare Cori nakazał użycie wszelkich metod, aby usunąć członków mafii z Rady - cel uświęca środki.

Na środek sali Rady Miasta występuje jej przewodniczący, sędziwy (i znajdujący się poza wszelkimi podejrzeniami) Angelo Santi. Wyjmuje on na stół oprawioną w skórę biblię i oznajmia uroczystym tonem: Panowie, otwieram pierwsze posiedzenie nowej Rady Miasta. Proszę po kolei położyć rękę na Biblii i złożyć własnymi słowami swoją przysięgę. Potem, bądźcie uprzejmi przedstawić się i powiedzieć pozostałym radnym coś o sobie.

Carlo Grosso

{kładzie rękę na Biblii}
Przysięgam służyć wiernie miastu poprzez uczestnictwo w radzie miejskiej.

{odwraca się do wszystkich}
Nazywam się Carlo Grosso, zapewne wielu z Was obecnych ze smakiem zajada się moimi wyrobami podczas śniadań, czy kolacji. Jestem właścicielem kilku piekarni w naszym pięknym mieście. Ponadto zawzięcie kibicuję naszemu klubowi piłkarskiemu, zasiadam w jego zarządzie.

Santino Genovesi

Kładzie rękę na biblii.
Na wszystko co mi bliskie przysięgam służyć wiernie miastu oraz radzie jako jej członek. Niech wasz bóg będzie mi świadkiem.

Omiata wzrokiem salę, wreszcie skupia się na zebranych.
Moje imię to Santino Genovesi. Wielu z was może spoglądać na mnie nieprzychylnym wzrokiem gdyż jestem komunistą, lecz to tym bardziej utwierdzać was powinno w wierności jaką darzyć chcę radę oraz miasto. Mam nadzieję że uda nam się pomyślnie współpracować - dla dobra obywateli.

Pery

Kładąc rękę na bibli
Przysięgam działać dla dobra obywateli tego miasta.

Mówi do radnych

Zapewne wielu z Was znało mojego ojca, prawego burmistrza Palermo - osobę która działała dla dobra naszego miasta. Zamierzam kontynuować tą tradycję.

Vincent

Powoli podchodzi do stołu uważnie obserwując twarze członków Rady. Kłania się przewodniczącemu Santiemu ściągając kapelusz i lewą ręką przytrzymując go na wysokości serca, prawą dłoń kładzie na Biblii.

W imię Boga Wszechmogącego! Ja Vincent Modigliani ślubuję uroczyście rzetelnie i sumiennie wykonywać obowiązki wobec mieszkańców miasta i dochować wierności obowiązującym prawom, a dobro naszej społeczności będzie dla mnie zawsze najwyższym nakazem. Tak mi dopomóż Bóg.

Zakłada kapelusz i odwraca się do zgromadzonych.

Nazywam się Vincent Modigliani. Mimo iż urodziłem się w Stanach Zjednoczonych moją Ojczyzną zawsze była Italia. Moją wierność tej ziemi udowadniam każdego dnia pracując i zbierając jej owoce dla dobra nas wszystkich. Moja rodzina od wieków związana była z Palermo, ja również zamierzam wiernie jemu służyć wszystkimi swoimi siłami, o czym będzie Wam dane się przekonać.

Spogląda jeszcze raz po twarzach zebanych i naciągając rondo kapelusza na oczy wraca na swoje miejsce.

oloslawusus123

Kładzie rękę na Biblii i mówi:

Przyrzekam zawsze godnie i uczciwie pracować w radzie miasta, dla dobra Palermo i naszej ojczyzny. Tak mi dopomóż Bóg!

Następnie rozgląda się po sali, zatrzymuje na chwilę wzrok na komuniście i patrzy na niego z wrogością, po czym zaczyna mówić:

Nazywam się Antonia Perluggi, w czasie I WŚ dzielnie walczyłem za naszą ojczyznę, która jest dla mnie wszystkim. Zapewne nie jestem wam za dobrze znany, gdyż jestem tylko nauczycielem historii w jednej z ubogich szkół w mieście. Jednak już niedługo Państwo dowiecie się więcej o mnie, gdyż razem z moim przyjacielem Benitem Mussolinim zrobi z Włoch potęgę, która twardo oprze się komunistycznej zarazie.

Santino Genovesi

Spogląda na Perluggiego mrużąc oczy i szepcze pod nosem by nikt nie usłyszał

Faszystowskie ścierwo. No pasaran!

empty

Położywszy rękę na biblii

Przyrzekam w imię Boga, iż najlepiej jak będę potrafił służyć zamierzam miastu Palermo i państwu Włoskiemu.

Do zgromadzonych:

Nazywam się Giacomo Tarabella jestem tokarzem, ale proszę nie patrzyć na mnie z pogardą, zostałem wybrany przez lud prosty i jego sprawami zamierzam się tutaj zajmować.
Tak mi dopomóż Bóg

Wehr

Powoli wstaje podpierając się laską i kładzie rękę na Biblii:
W imię Pana naszego przysięgam służyć dobrze naszemu ukochanemu miastu i Ojczyźnie.

Słysząc wrzaski i kłótnie zwraca się do zgromadzonych:
Panowie, zachowujecie się skandalicznie - tak nie przystoi. Za moich czasów szczyle takie jak wielu z Was nigdy nie znalazłyby się w Radzie Miasta. To nie jest miejsce na kłótnie... Wiele w życiu przeżyłem, parę razy już w Radzie zasiadałem, przeżyłem nawet bitwę pod Dogali za co ten order dostałem <wskazuje medal na piersi>... Mam nadzieję, że wspólnie zaradzimy problemom i będziemy pracować na rzecz naszej społeczności.

Powoli siada, cały czas podpierając się laską, po czym zaczyna powoli sączyć wino.

Luigi Brodio

Wstaje spogląda na wszystkich poważnym wzrokiem i kładzie rękę na Biblii:

W imię Pana naszego przysięgam służyć dobrze naszemu ukochanemu miastu i Ojczyźnie.

Nie wiem czy znacie mnie czy nie, ale to nie ma znaczenia. Nie jesteśmy po to by się poznawać, jesteśmy po to by służyć naszemu miastu i naszej Ojczyźnie i będę tak służył.

Architekt

Zegar wybija godzinę 22. Mrok nad miastem zapada coraz głębiej.

Nagle rozdzwania się bakelitowy telefon stojący na stoliku. Przewodniczący przeprasza was na chwilę i podnosi słuchawkę. Słucha ze zmarszczonym czołem. "Tak... Rozumiem. Cóż, mam nadzieję, że dotrzecie Panowie jutro..." Odkłada słuchawkę.

Niestety, Panowie, paru wybranych dziś radnych załatwiało sprawy płatności za kampanię z bankiem w Tarencie - tymczasem prom mający zabrać ich z powrotem na Sycylię miał problemy techniczne i, niestety, zaprzysiężeni zostaną dopiero jutro.

Zamykam dzisiejsze posiedzenie.

Nastaje noc. Teraz funkcjonariusze policji wskazują, kogo chcą przeszukać, ksiądz wskazuje, za kogo się modli, mafia zaś decyduje się kogo uśmiercić i tak dalej (oczywiście, wszystko do mnie kanałami prywatnymi). Nie przejmujcie się, że 2 postacie niby są na terenie "włoskiego buta" - to tylko taka otoczka fabularna dla ich spóźnienia.